اول اردیبهشت ماه در تقویم ملی ایرانیان همزمان با سالروز تولد شیخ اجل سعدی شیرازی كه فرهنگوران او را به‌عنوان استاد سخن می‌شناسند، یادروز سعدی نام گرفته است.
ی شک تاریخ ادبیات ایران مشحون از اندیشه های ناب بشری است و بن مایه شعر تمام شاعران پارسی‌گوی کم و بیش مبتنی بر پند و اندرز و پرورش روحی مخاطبان است.
آنان روح و فکر والای یک انسان کامل را با زبان شعر به بهترین شکل ممکن تعالی می بخشند. اما در میان شاعرانی که از ابتدای تاریخ شعر، در این صحنه پرشکوه رخ نموده اند کمتر شاعری را می توان یافت که سعه صدر ، بزرگ منشی و صفای باطن و انسان دوستی را به زیبایی سعدی آموزش و انتقال داده باشد.
بزرگداشت سعدی بزرگ مرد ایران و خداوندگار سخن بر همه مردم ایران زمین به ویژه مردم فرهنگور شیراز تبریک و تهنیت باد.
سعدیا! چون تو کجا نادره گفتاری هست؟
سعدیا! چون تو کجا نادره گفتاری هست؟ یاچو شیرین سخنت نخل شکرباری هست؟
یا چو بستان و گلستان تو گلزاری هست؟ هیچم ار نیست، تمنای توام باری هست
مشنو ای دوست! که غیر از تو مرا یاری هست یاشب و روز بجز فکر توام کاری هست
سیروس سجادیان