معاندین برای تحقق اهداف خود نیازمند جلب توجه رسانه ها هستند که با توجه به مشکل فقدان تعریف مشترک از تروریسم در سطح جامعه، رسانه ها ناخواسته به وحشت پراکنی کمک می کنند. "تحلیل رابطه تروریست ها و رسانه ها" یکی از مهمترین گام های مقابله با تروریسم است. "رابطه همزیستی میان تروریسم و رسانه" از ماهیت آنها ریشه می‌گیرد زیرا تروریستها و رسانه ها از قواعد بازی مردم سالاری برای پیشبرد اهداف خود استفاده می‌کنند و این در شرایطی است که آنها در پی "امتیازهای سیاسی هستند و رسانه‌ها در پی خوانندگان و درنتیجه پول بیشتر". پرواضح اینکه؛ تروریستها برای تبلیغات به رسانه ها نیاز دارند و رسانه ها هم درباره رویدادهای "وحشت انگیز" جنجال به پا می‌کنند تا توجه مردم را جلب کنند، لذا این جاست که رابطه "همزیستی میان تروریسم و رسانه‌ها" وضع را پیچیده‌تر میکند که حل این مشکل علاوه بر قانون گذاری، به پایبندی به مسئولیت اجتماعی هم نیاز دارد که برای بهبود آگاهی از مسئولیت های اجتماعی و "افزایش حساسیت رسانه ها" به فرایند خبرسازی و گذار از رویکرد "خبر محور، به رویکرد اثر محور" باید راهبردها و راهکارهای لازم از قبل به رسانه اعلام و تاکید بر اجرا گردد.
از طرفی نیز نظر به اینکه وظیفه دولتها دفاع از مرز، شهروندان، رویه ها و آزادی‌ها میباشد، ضمن "تسریع در شناسایی و خنثی سازی فعالیت های ضد امنیتی بر علیه شهروندان"، از آنجایی که نحوه پوشش رسانه‌ای رویدادهای مهم می تواند به پیشبرد اهداف تروریست ها کمک کند یا مانع آن شود، لذا باید توجه داشت که ممیزی رسانه‌ها باعث بی‌اعتمادی مردم به رسانه‌های جریان اصلی میشود و آنها را به منابع دیگر برای دریافت اطلاعات نادرست سوق می دهد که لازم است رسانه‌ها را از آثار مخرب رویه‌هایی مانند "هراس افکنی" آگاه کرده و رسانه‌ها نیز باید از "تبدیل شدن به ابزار انتقال پیام معاندین و تروریستها و انتشار اخبار، مبتنی بر "گمانه‌زنی‌های بی اساس" خودداری کنند.
انتشار اخبار مربوط به رخدادها یکی از ماموریت های گریز ناپذیر رسانه‌هاست و بخشی از حق مردم برای دانستن، ضمن اینکه رسانه ها نباید از مسئولیت اجتماعی حین انجام ماموریت غافل باشند.
رسانه ها رویکردهای مختلفی درباره پوشش رویدادها دارند که یکی از آن رویکردها اطلاع رسانی و انتشار خبر در قالب پاسخ به پرسش‌های "چه چیزی، کی، کجا، چه کسی، چرا و چگونه" میباشد که در این رویکرد از بکارگیری گزاره های احساسی لاجرم باید پرهیز کرد. دگر رویکرد رسانه ها، روایی است که گزارشگر، اطلاعات مربوط به عامل یا قربانیان رویداد را جمع کرده و خبر را در قالب داستان با جزئیاتی درباره عاملان و به شیوه هیجان انگیز و اثرگذار روایت میکند.رویکرد دیگر رسانه ها تعلیمی است که گزارشگر علاوه بر جزئیات رخداد، با توضیح کامل، دلائل و نتایج سیاسی یا اجتماعی آن را اعلام میکند. رویکرد دیگر رسانه ها، احساسی است که ارائه محتوای خبری با استفاده از گزاره های احساسی است که از عینیت گرایی فاصله دارد و عموما" از این رویکرد استفاده میشود.لذا با توجه به اینکه نحوه پوشش رسانه‌ای رویدادهای تروریستی می تواند به پیشبرد اهداف تروریست ها کمک کند یا مانع آن شود مراجع دولتی باید رسانه‌ها را از آثار مخرب رویه‌هایی مانند "هراس افکنی" آگاه کنند و رسانه‌ها باید از تبدیل شدن به ابزار انتقال پیام سازمان‌های تروریستی و انتشار اخبارمبتنی بر گمانه‌زنی‌های بی اساس خودداری کنند.
از طرفی توسل به ممیزی رسانه‌ها اثربخش نخواهد بود چرا که ممیزی باعث بی‌اعتمادی مردم به رسانه‌های جریان اصلی میشود و آنها را به منابع دیگر برای دریافت اطلاعات سوق می دهد و منابعی که گاهی رسانه ی تروریست ها هستند و شایعه های مطلوب آنها را منتشر می‌کنند.
تروریستها علاوه بر "وحشت پراکنی" در جوامع به منظور ارعاب دولتها از رسانه ها به عنوان ابزاری برای ترویج ایدئولوژی و تقویت روحیه همدستان و حامیان خود بهره می‌گیرند. برای بازداشتن تروریستها از جلب توجه عمومی که نقش اکسیژن را برای آنها بازی می کنند باید رابطه‌ای مبتنی بر "اعتماد متقابل میان رسانه ها و نیروهای امنیتی" شکل گیرد که ضمن امکان پذیر کردن اطلاع رسانی حداکثری و تأخیر حداقلی برای رسانه‌ها، مانع تحقق اهداف تروریستها شود، از این گذشته با توجه به اهمیت همکاری فی مابین رسانه ها و نیروهای امنیتی برای مقابله ی اثربخش با تروریسم، باید فهم و ادراک مشترک از تروریست شکل بگیرد تا مبنایی برای همکاری‌های بیشتر باشد. 1401.12.19