پایگاه تحلیلی خبری شیرازه: روزهای شنبهٔ هر هفته صدای پدر از رادیو پخش می‌شد. در این ساعت همهٔ ی اعضای خانواده کنار پدر می‌نشستیم و گوش فرا می‌دادیم. پدر در اثنای پخش، سر خود را روی آستین‌اش می‌گذاشت و به فکر فرومی‌رفت. وقتی شش ساله بودم او همواره مرا به تلاوت قرآن تشویق می‌کرد. (خاطره ای از یاسر، پسر عبدالباسط) علاقه و احترام مردم به استاد شجریان به خاطر هنر و آواز او نیست بلکه به خاطر مسایل سیاسی است؟!آری؛ این سخن فردی است که از فوت استاد آواز ایران بدنبال سواستفاده و مطامع سیاسی می باشد.
قدر نعمتی که خداوند نصیبمان می کند بدانیم؛
خداوند بزرگ نعمتی بنام صدای خوش را به افرادی مانند عبدالباسط، ناظری، افتخاری، کافی و ... داده است.همچنین صدایی زیبا و دلنشین و آسمانی را به فرزند خانواده ای که پدر آن خانواده قرآن دوست بود عطا فرمود؛ محمدرضا شجریان با داشتن این نعمت الهی از طرف پروردگار و اندیشه و عواطف خویش برخلاف عبدالباسط از طریق آوازخوانی و موسیقی در اوایل انقلاب تا سال 1388 بدون اطلاع داشتن مردم از سابقه قبلی ایشان در قلب اآنان جای گرفت. استاد آواز ایران علی رغم اینکه قاری قرآن بود با استعدادِ ذاتی و روح جستجوگری که داشت به موسیقی روی آورد و با این فرصت در حوزه موسیقیِ سنتی، خدمتی بزرگ به فرهنگ ایران - اسلامی کرد.
اسطوره های هنری به مسائل سیاسیِ آلوده نشوند.
پرواضح است که هنرمندان فقط هنرپیشه های سینما و تئاتر نیستند، نقاشان، موسیقی دانان، آوازخوانان، مداحان، قاریان قرآن، روحانیون منبری، سخنوران، تعزیه خوانان و .... را نیز شامل می شود و این قشر همیشه مورد توجه مردم بوده اند، اسطوره های هنری کشور را نباید گذاشت به مسائل سیاسیِ سیاست مدارانِ سیاست زده ی آلوده شوند. روشی که متاسفانه سیاسیون از هنرمندان استفاده می کنند و منتظرند تا اقدامی و یا واقعه ای مانند فوت و .... برای یکی از آنان رخ دهد و از آن بهره برداری سیاسی کنند. اگر سیاست مداری را یک هنر بدانیم که یک هنر است، چنانچه سیاسیون به دور از هرگونه اغراض شخصی، جناحی و خواسته های حزبی از هنرمندان به عنوان ابزاری برای کسب قدرت استفاده نمی کردند شاید وضعیت خیلی بهتر از این بود. لذا سیاسیون فرصت طلب، هنرمندان را فدای خواسته های ناصواب خود نکنند و بیش از این سبب افتراق در بین مردم نگردند، بگذارید مردم به آرزوی خود که همانا آرامش، آسایش و رفاه نسبی میباشد برسند و همانطور که همایون شجریان فرزند مرحوم گفتند مرگ پدرش را سیاسی نکنید.
فتنه ای که گرد و غبار آن هنوز ننشسته است؛
سال 1388 در فتنه ای که افراطیون تجدید نظرطلب ایجاد کردند، در گرد و غبار آن فتنه که تشخیص حق و باطل برای افراد غیرسیاسی بسیار دشوار بود، محمدرضاشجریان تصمیم گرفت که سروده هایش از صدا و سیما پخش نشود تا سیاسیون و خاصه سمپاتهای منتخب مردم از آن سو استفاده کنند!. صدا و سیما نیز برابر مقررات به توصیه ایشان عمل کرد و جناحِ مخالفِ رئیس جمهور منتخب، از این فرصت بهره برداری سیاسی خود را شروع کردند.
اخیرا" با فوت استاد آواز ایران، بعضی افراد سیاسیِ بی هویت که دارای بحران هویت در فکر و اندیشه و رفتار هستند با بی احترامی میگویند علاقه و احترام مردم به استاد شجریان به خاطر هنر و آواز او نیست!ب لکه به خاطر مسایل سیاسی است؟!.کسی این حرف را میزند که همچنان گذشته، بدنبال ایجاد تشکیک، تشنج و بهره بردای سیاسی برای خود هستند. افرادی که تا کنون توانسته اند بنام مردم، بدنبال کسب قدرت، منافع مادی و سواستفاده سیاسی باشند و با اعزام فرزندان، خانواده و انتقال سرمایه های مادی خود به آمریکا، کانادا، انگلیس، اسپانیا، آلمان و .... هیچ دغدغه ای درعمل نسبت به مشکلات کشور نداشته و مردم را درگیر مسائل سیاسی بیهوده کرده اند. 1399.07.19 سیروس سجادیان