در جامعه ای که به سبب بحران ها، آسیب های ناگواری به آن وارد میشود، می­ بینیم که عامل اصلی، سپردن مسئولیت ها به دست مدیران خائن و یا پاکان غیر مدیر است که نتیجه کار هر دو یکی است.

پس از گذشت یکصد روز از وقوع سیل شیراز که منجر به کشته شدن 21 نفر و وارد آمدن خسارت های مادی زیادی گردیده بود یاداشتی تحت عنوانِ «براي ناخداي كشتي‌اي كه نمي‌داند به كجا مي‌رود، هيچ بادي مناسب نيست» منتشر کردم. 

 در آن یاداشت 7سئوال در حوزه های *پیش بینی، پیش دستی و پیشگیری* از آسیب های وارده که جنبه مدیریتی داشته و بدیهی ترین اقدام هر مدیر در شرایط بحران و یا قبل از بحران و یا حوادث غیر مترقبه میباشد مطرح شد.

 از قریب به 20 هزار دریافت کننده آن یاداشت، تعدادی انگشت شمار از مخاطبان بدون عنایت به 7 پرسش اعلامی بیان داشتند که این یاداشت یک حرکت سیاسی است. 

عزیز دیگری گفت نگارنده سودای انتخابات در سر دارد.

 دیگری گفت نظامیان نمیتوانند در حوزه سیاسی موفق باشند و اظهار نظر کنند. 

 برادر دیگری گفت شما چند ماه جبهه دارید و .......... 

 ضمن اینکه تاکنون بنده هیچ گونه اعلام آمادگی برای کاندیداتوری  نکردم و انتشار یاداشت های سیاسی و ... را بنده حداقل از ۳ سال پیش شروع کردم،  این سئوالها چه ارتباطی به یک نظریه مدیریتی در فرآیند اعمال مدیریت بحران دارد نمیدانم و الله اعلم.

 دیگرعزیزانی هم که مُنصِف در اخلاق سیاسی و فرزند شهید و زجر کشیده انقلابند، خطاب به هم جناح های سیاسی خود گفتند، شاید زاویه دید سیاسی ما با نظر ایشان متضاد باشد اما در برخی موارد نیز نگاهی مشترک به معضلات با تاکتیک برای رسیدن به آن وجود دارد. 

 فرهیخته ای گفت استفاده از تجارب کسانی که بیش از سی سال مدیریت در سطوح مختلف در کارنامه خود دارند در کنار جوانان پرتلاش و با انگیزه خالی از لطف نیست و .........

 از اینکه وقتی نظراتی بر خلاف میل افرادی که منافع حزبی خود را بر منافع عموم ترجیح میدهند و کشته شدن 21 نفر انسان بیگناه را نادیده میگیرند و در برابر چند سئوال منطقی در حوزه مدیریت بحران، موضع سیاسی میگیرند، به این موضوع بیشتر پی میبرم که از شعار به شعور رسیدن چقدر سخت است و چه افرادی که مدعیِ به اصلاح امور جامعه هستند ولی به لحاظ اخلاقی چقدر با نیت سوء به مسائل انگ سیاسی  میزنند.

 روزی با یکی از دوستان اصلاح طلب ریشه دار در مورد شرایط مدیریت در دولت اسلامی با هم صحبت میکردیم، بنده در جایگاه فراجناحی ( انقلابی ) و ایشان در جایگاه اصلاح طلبی. 

 به ایشان گفتم ببینید ما همه از قبیله انقلاب اسلامی هستیم لکن شما راه خودتان را میروید و اصولگرایان هم راه خودشان را. ای کاش همه با در برابر منافع ملی یک هدف را دنبال میکردیم و آن هم پاسداری از انقلاب و نگهبانی از قوانین حاکم باشد ، که ایشان در مورد قوانین حرف داشتند و به وی گفتم راه اصلاح قوانین چنگ انداختن بر سر و صورت یکدیگر نیست و ........

 گفتم برای عاقلان قوم پر واضح است بیشترین ضربه ای که به امنیت داخلی، امنیت فردی، اجتماعی و امنیت عمومی در هر جامعه ای وارد میشود به سبب گماردن مدیران ناکارآمد و نالایق است، و اگر در علل زوال حکومت­ها در طول تاریخ بیندیشیم ، می­بینیم که عامل اصلی، *سپردن کار به دست یکی از این دو گروه است مدیران خائن و پاکان غیر مدیر؛* که نتیجه کار هر دو یکی است.

خوب میدانیم که انجام هر کاری نیاز به مدیر دانا و اعمال مدیریت صحیح دارد. لذا چنانچه فردی مدیر باشد و سیاست نداشته باشد کلاه سرش میرود و یا اگر سیاست داشته باشد ولی مدیر نباشد جامعه را به تباهی می کشاند. علی ایحال لازم است که بدانیم ، مهم­ترین و اصولی­ ترین شرایط مدیریت *قدرت و امانت* است. بدیهی است که منظور از قدرت، قدرت و قوت بر انجام مسؤلیت است. یک مدیر قوی کسی است که حوزه مأموریت خود را بخوبی بشناسد، از انگیزه­ ها با خبر باشد، در برنامه­ ریزی مسلط و از ابتکار عمل کافی برخوردار و در تنظیم کارها ماهر باشد. هدف­ها را روشن و نیروها را برای رسیدن به هدف *بسیج* کند. در عین حال دلسوز ، خیر خواه ، امین و *درستکار* هم باشد. 

  *آنهایی که در سپردن مسؤلیت­ها و کارها تنها به امانت و پاکی و یا وابستگی جناحی قناعت می­کنند، به همان اندازه در اشتباه­ اند که برای پذیرش مسؤلیت، صرفا" داشتن تخصص را کافی می­دانند.

  *منطق حکم میکند که مسئولیت به افرادی داده شود که دارای ایمان ، تعهد، تخصص و کار آیی باشند تا نظام جامعه به سامان برسد. سیروس سجادیان1398.04.17